سالهای با تو نبودنم
ارسال شده توسط در 87/2/13:: 12:3 صبح
به نام خدا
یار نزدیک تر از من به من است ..... این عجب بین که من از وی دورم
سالها می گذرد از آخرین باری که با تو حرف زدم . سالها می گذرد از آخرین باری که برایت نوشتم. یادم می آید آن روزها از همه چیز با تو سخن می گفتم. از کوچکترین تا بزرگترین دغدغه های ذهنم و زندگی ام . حتی از دعواهای به ظاهر کودکانه ام با برادرم برایت می گفتم و تو همیشه صمیمانه گوش میکردی و گاهی هم، لبخندی ،چهره زیبایت را زیباتر می نمود.
همه آن روزها ، حرف زدنم با تو کافی بود که دلم را از دنیایی به دنیایی دیگر راهی کند و بغض های خسته دوران نوجوانی ام بشکند، امید را در دلم زنده کند و تحمل سختی های درونم را بر من آسان تر نماید.
و اکنون سالهاست که دیگر برایت نمی نویسم. و بغضی دارم به اندازه تمام لحظه های با تو نبودنم.
حس میکنم غریبه شده ای برایم... و این غربت از جانب من است ...
وقتی فکر می کنم این همه سال چگونه بی تو مانده ام ، در حیرتم !
بی تو زندگی ام را چگونه معنا کردم ؟! انسانیتم را چگونه ؟!
تو انسان کاملی ... عین الانسان
و من برای اینکه بهره ای از انسانیت ببرم باید به عین انسان رجوع کنم و تو عین الانسانی. پس هر اندازه که به تو نزدیک شوم به همان اندازه انسان تر خواهم شد. و هر اندازه که از تو دور شوم ، از انسانیت دور شده ام .
سالهایی که گذشت و تو در یادم نبودی ، انسانیت هم از یادم رفت. ای مولای من و ای امام زمان من!
یار نزدیک تر از من به من است ..... این عجب بین که من از وی دورم
سالها می گذرد از آخرین باری که با تو حرف زدم . سالها می گذرد از آخرین باری که برایت نوشتم. یادم می آید آن روزها از همه چیز با تو سخن می گفتم. از کوچکترین تا بزرگترین دغدغه های ذهنم و زندگی ام . حتی از دعواهای به ظاهر کودکانه ام با برادرم برایت می گفتم و تو همیشه صمیمانه گوش میکردی و گاهی هم، لبخندی ،چهره زیبایت را زیباتر می نمود.
همه آن روزها ، حرف زدنم با تو کافی بود که دلم را از دنیایی به دنیایی دیگر راهی کند و بغض های خسته دوران نوجوانی ام بشکند، امید را در دلم زنده کند و تحمل سختی های درونم را بر من آسان تر نماید.
و اکنون سالهاست که دیگر برایت نمی نویسم. و بغضی دارم به اندازه تمام لحظه های با تو نبودنم.
حس میکنم غریبه شده ای برایم... و این غربت از جانب من است ...
وقتی فکر می کنم این همه سال چگونه بی تو مانده ام ، در حیرتم !
بی تو زندگی ام را چگونه معنا کردم ؟! انسانیتم را چگونه ؟!
تو انسان کاملی ... عین الانسان
و من برای اینکه بهره ای از انسانیت ببرم باید به عین انسان رجوع کنم و تو عین الانسانی. پس هر اندازه که به تو نزدیک شوم به همان اندازه انسان تر خواهم شد. و هر اندازه که از تو دور شوم ، از انسانیت دور شده ام .
سالهایی که گذشت و تو در یادم نبودی ، انسانیت هم از یادم رفت. ای مولای من و ای امام زمان من!
کلمات کلیدی :
نظر
